پیامبر خدا(ص) فرمودند: غیبت مسلمانان را نکنید و پرده از عیب‌هاى آن‌ها برمدارید، زیرا هر کس پیگیر عیب برادر مسلمان خود باشد، خداوند عیب او را پیگیرى مى‏کند.

  یکصد و چهلمین خطبه از خطبه های نهج البلاغه بخشی از سخنان امیرالمومنین علیه السلام است که دارای مضون اخلاقیست. مرحوم رضی در آغاز این بخش از کلام امیرالمومنین علیه السلام نوشته است: «فی النهی عن غیبة الناس» ؛ یعنی این سخن در منع کردن مردم از غیبت دیگران است. اما این تنها یکی از موضوعات مطرح شده در این خطبه است؛ وظیفه پاکان نسبت به افراد آلوده، توجه به گناه خویش، ضرورت توجه به پرده پوشی خداوند، شکرگزاری در برابر طهارت باطنی که به او داده شده ‏از دیگر موضوعاتی اند که در این بخش از سخنان حضرت به آن پرداخته شده است.
* ترحم اهل عصمت بر اهل معصیت
در این خطبه آمده است:

وَ إِنَّمَا یَنْبَغِی لِأَهْلِ الْعِصْمَةِ وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلَامَةِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعْصِیَةِ.

و سزاوار است کسانى که از گناه دورى گزیده و خداوند آنان را از آلودگى به آن مصون داشته است، به گنهکاران و اهل معصیت ترحّم کنند.

* اهل عصمت

منظور از اهل عصمت و کسانى که داراى ملکه خوددارى از گناه مى باشند، همان کسانى هستند که خداوند آنان را یارى کرده است تا بر نفس امّاره پیروز شوند و آن را اسیر نیروى عاقله خود گردانند و در نتیجه داراى ملکه ترک گناه و قدرت خوددارى از ارتکاب حرام شوند. اینها همانهایى هستند که خداوند نعمت سلامت از انحراف و سلوک در راه خودش را به آنها بخشیده و آنان را از افتادن در پرتگاه نابودى مصون داشته است.

برای مطالغه بیشتربه ادامه مطلب مراجعه نمایید.